Vorige week maandag was ik jarig. Aangezien ik altijd in de vakantie jarig ben, vier ik mijn verjaardag zelden. Ook toen ik nog klein was. Als compensatie mocht ik van mijn ouders altijd een dag kiezen wat we gingen doen. Dit kon variƫren van een dagje naar een pretpark, dierentuin of iets anders wat ik op dat moment leuk vond. Vaak lag het ook aan de plek waar we op dat moment verbleven. Wanneer je in de vakantie jarig bent, kan het voorkomen dat je ook daadwerkelijk op vakantie bent. Zo heb ik dus al de mooiste verjaardagen mogen vieren in bijvoorbeeld Walt Disney World of op de stranden van Ibiza.
Nu, jaren later, is er nog niet veel veranderd. Nog steeds mag ik kiezen waar ik naar toe ga voor mijn verjaardag. Vorig jaar koos ik voor een avondje naar de musical Soldaat van Oranje, maar dit jaar wilde ik graag met mijn gezin en ouders een dagje weg. Even een dagje jeugdsentiment weer terug halen. We gingen vorige wee zondag naar het Zuiderzeemuseum in Enkhuizen. Nu kan ik daar wel een uitgebreid verhaal over gaan vertellen, maar eerlijk schrok ik afgelopen week een beetje.
Normaal gesproken neem ik mijn fotocamera mee en dan schiet ik heel veel plaatjes. Eenmaal thuis selecteer ik de mooiste en die zet ik dan apart. Dit keer kon ik haast niet kiezen. Bij het selecteren van de foto’s kwam ik maar liefst tot bijna 40 foto’s die ik de moeite waard vind om te laten zien! Ga dat eens combineren met een lang verhaal en ik kan deze blog wel gaan opsplitsen als serie. Ik laat het verhaal dus vandaag (grotendeels) achterwege en laat alleen de foto’s zien al dan niet voorzien van enig commentaar. Have fun!
Zuiderzeemuseum
Heel raar, maar waar we ook naar toe gaan, we beginnen altijd met een bakje koffie š
Tijdens een noodzakelijke pitstop van mijn kant, bleek vriendlief ook fotokwaliteiten te hebben. Hij maakte deze mooie foto van mijn ouders en onze kids!
Wat nu juist zo leuk is aan Zuiderzeemuseum? De vele kleine gangetjes, waardoor je echt in een dorp op stad waant uit oudere tijden. Deze gangetjes zie je niet zo veel meer…
Samen met papa op de wip! Dat zie je niet zo vaak meer, althans wij niet!
Even lekker schommelen. Deze foto moest er van mij wel in…ik vond hem gewoon erg goed gelukt!
Alsof je 100 jaar terug in de tijd bent. Idyllisch plaatje waar je geen modern stukje meer terug vind.
In een kerkje vroegen onze dochters waarvoor de twee witte stoelen dienden. Toen ze het antwoord hoorden, wilden ze per se dat opa en oma weer zouden trouwen.
In het Zuiderzeemuseum is zo enorm veel te doen, dat je alleen daarvoor al een dag kan uittrekken. Emma en Isis wilde een klompje schilderen.
Terwijl de dames binnen hun klompjes schilderden, moest de achterwacht buiten op het bankje zitten š
Alle klompen op een rij! Vroeger mocht je de klaslokaal niet in met jouw klompen…waarom? Dat zou te veel herrie zijn!
Aandachtig werd er naar de les geluisterd. Een juffrouw vertelde hoe het er vroeger aan toe ging en gaf daarna nog een les in schoonschrijven met een kroontjespen. Wij waren nog net op tijd, maar de klaslokaal bleek te vol te zijn. Vol enthousiasme werden er een aantal kinderen bij elkaar gezet en konden Emma en Isis toch nog in de banken zitten…En ik? Ik mocht voor deze keer speciaal plaats nemen achter de lessenaar van juffrouw zelf. Een speciale plek…Ik kon nu mijn kinderen goed zien, iedereen bekijken hoeveel aandacht ze hadden voor de juffrouw en ik kon de les zelf ook volgen. Fantastisch!
Isis mocht een mooie kleurplaat maken, maar Emma heeft enorm haar best gedaan op het schrijven. Voor het eerst in haar “carriĆØre” schreef ze zelfs heel netjes! Ik geloof dat ik haar maar met het nieuwe schooljaar een kroontjespen mee geef š
Je bent niet in het Zuiderzeemuseum geweest als je geen vis heb gegeten. Een lekker palinkje iemand?
In het dorp mochten de meiden zelf een springtouw maken. Isis draait….
….en Emma maakt het af! Nee hoor…ze mochten allebei een springtouw maken š
Vodden te koop! Sorry…uitverkocht š
Even poseren op de brug
Het leek me leuk om mijn meiden eens verkleed te zien in klederdracht. In eerste instantie wilde ze geen van beide verkleden. Het was warm en de gedachten van een jurk vond vooral Emma helemaal geen goed idee!
Toch heeft papa ze om kunnen praten om mama eventjes een plezier te doen. Emma mocht zelfs “jongenskleding” aan! Iets waar ik zelf niet echt een voorstander van ben, maar goed.
Het is toch een hele leuke fotoshoot geworden met de klederdracht.
Emma had het al snel bekeken. Na een minuut of 10 wilde ze niets liever dan omkleden. En Isis?
Isis vond het eigenlijk achteraf wel heel erg leuk om zich te verkleden! Ze ging zelfs verder poseren en wat zijn het een leuke foto’s geworden….
Ik moest wel kiezen…er waren zoveel foto’s gelukt!
Kijk! Hoge hakken en het is nog mijn maat ook š
Even uitpuffen in de haven…
Bootje varen, theetje drinken…varen we naar de overtoom…
Over de dijk weer terug. Het is goed geweest…
Nog een laatste roeitochtje voor mijn dochters en dan lekker naar huis…
Het was een lange, maar zeer geslaagde dag. We hebben heel veel gezien, heel veel geleerd en heel veel van dicht bij mee mogen maken. Het mooiste aan deze museum vind ik de dorpjes op zich. De kleine kruip-door-sluip-door gangetjes geeft je echt het gevoel dat je in een doolhof terecht bent gekomen, maar tevens geeft dit dan ook het gevoel dat je echt in die tijd terecht bent gekomen. Alsof je in een tijdmachine gestapt bent.
Juist de settings van complete dorpen stoort mij ook een beetje. Er zijn veel huizen die gebruikt worden voor de diensten of staan zelfs leeg. Ik zou hier toch meer van vroeger willen zien. Meer beroepen. Waar zijn bijvoorbeeld de zilversmederijen die zorgden voor de mooie versieringen van rijkere mensen? Of was dat een latere periode? Toch zie je juist in het Zuiderzeemuseum beroepen die je nergens anders in openluchtmusea ziet. Wacht dacht je van de huisbankier? Of de tatoeƫerder? Juist! Hier dus wel. Wat dan wel weer jammer is, is dat de meeste vrijwilligers niet in de kleding van toen liepen, maar gewoon in bedrijfskleding. Zonde, dit haalt helemaal het beeld van vroeger weer weg. Ik vond het juist zo leuk dat de schooljuffrouw ook echt op hakjes, lange rok en witte blouse voor de klas stond en dat het wasvrouwtje ook echt op klompen liep met een schort voor. Maar als ik dan iemand netten ziet boeten in bedrijfskleding, dan krijg ik het idee dat ze niet achter het concept staan.
Ook vond ik het nieuwste gedeelte (de roeivijver) uit de toom vallen. Ik snap wel dat dit juist leuk is gemaakt voor kinderen, maar ik vond er niet veel aan. Te veel schelpen, een te groot oppervlakte, waar makkelijk leukere aankleding gemaakt kan worden. Een kleine tip van mij! Maak daar een terrasje! Ouders lekker een drankje, terwijl de kinderen spelen….Ik stem voor!
